Zweet, toeters en koeienvlaai
Blijf op de hoogte en volg Maren
24 Augustus 2014 | India, Calcutta
Terwijl ik dit schrijf, zitten wij in het vliegtuig naar Bangkok. India achter ons latend. Een land wat mij onwijs veel indrukken heeft opgedaan.
Maar natuurlijk hebben wij de afgelopen dagen niet stilgezeten.
Vanuit Jaisalmer, mijn eerste en laatste blog, zijn we richting Bikaner gereden. Sufste stad van de hele reis. Een stad met natuurlijk een ford, waar we geen zin in hadden. Beetje sightseeing vanuit een tuktuk vonden wij prima en we lieten ons na anderhalf uur toeren weer lekker bij t hotel afzetten.
Vanuit Bikaner hadden we een tochtje van 12 uur voor de boeg, richting Delhi. Na een beetje tukken, hadden wij energie voor 100 en hebben de Indiase cd van onze chauffeur uit volle borst meegezongen. Heerlijke muziek, vooral als je elk nummer al 37 keer gehoord hebt! Waarschijnlijk binnenkort te bewonderen op youtube, nu onze Harry het filmpje naar zijn hele familie heeft gestuurd.
Laatste dag van Jami hebben we Delhi bekeken en ons oren schoon laten maken... Ja, klinkt heel goor en dit was t ook wel een beetje! Jami werd benaderd door een man die oren schoonmaakt. Na het lezen van z'n boekje, wat ze hier allemaal bijhouden vol verhalen van toeristen, was ik toch wel erg nieuwsgierig geworden. Ook Lisette was overtuigd. Zaten we dan, op straat, met een man die met een soort naald in mijn oren zat. Wat schaamde ik m'n ogen uit m'n kop toen ik zag wat er allemaal uit mijn oren kwam. Smerig!
's Avonds afscheid genomen van Jami, helaas...
En toen waren er nog maar twee. Omdat we om 12:00 uur uit moesten checken en we pas om 20:00 de nachttrein hadden, besloten we om naar de bios te gaan. Je kan toch niet in India zijn geweest zonder een heerlijk foute Bollywood film te zien. Nou, fout was die zeker. Gelukkig vond de rest van de zaal hem heel leuk, en konden wij hem wat leuker maken door het Hindi naar eigen invulling te vertalen.
Met de nachttrein naar Khajaharo. Prima te doen op een slaapbankje waar alleen je enkels uitstaken. Ja, zelfs bij mij! Khajaharo, een heel lief dorpje wat bekend staat om de kamasutra tempels. Ook hebben we hier ons eerste pakketje naar huis gestuurd. Wat een gedoe was dit. Eerst je spullen in een doos en dan in een doek naaien. Dan kom je aan bij een postkantoor die nog nooit van Nederland hebben gehoord. Ik hoop heel heel heel erg dat dit pakket aankomt!
's Middags een paar uur aan het smerige groene zwembad van een ander hotel gelegen. Zo vies dat je in Nederland je grote teen er nog niet in zou doen, maar waar wij maar al te graag ons vieze bezwete lichaam in dompelden.
Toen treinen naar Varanasi. Toch wel de stad waar ik deze reis het meest naar uit heb gekeken. Met een tuk tuk bij een guesthouse afgezet waar we voor maar 4,80 een kamer hadden. Hier stond wel tegenover dat de wc niet doortrok en je gemiddeld 20 keer je emmertje water moest vullen voordat je drol volledig verdwenen was.
Helaas was hetgeen waar ik zo naar uit had gekeken, een beetje een domper. Omdat we in het regenseizoen zitten, staat het water van de Ganges te hoog waardoor er een hoop ghats onder water liggen. Ook was het niet mogelijk om met een bootje over het water te gaan en hebben we dus geen hele vreemde badgasten gezien.
Beetje door de staten gelopen en bij de te bereiken ghats gekeken. Plotseling uitgekomen bij de ghat waar mensen worden gecremeerd. Staan ze een beetje op de romp in te slaan...iets wat volgens de uitleg van een meneer zo'n 5 uur duurt.
Een ander mooi feitje was dat zwangere vrouwen, kinderen, mensen met een lichamelijke beperking en heiligen niet gecremeerd worden. Zij worden in het midden van de Ganges gewoon met een zwaar gewicht in het water gegooid. En toch zijn er nog mensen die dit water drinken...blegh!
De volgende dag nog in Varanasi rondgekeken en eind van de middag in de trein richting Calcutta. In de trein tussen de mannen waarvan sommigen er al nachten lagen en enkele die nog nooit een blanke hadden gezien. In het begin een beetje naar, maar zodra wij een potje gingen kaarten was het ijs gebroken. De mannen, die geen woord Engels spraken, met handen en voeten een paar regels van pesten uitgelegd. Waarbij wij thee en pasteitjes van hun kregen. Best gezellig uiteindelijk.
Calcutta was een heel ander India dan dat we gewend waren. Erg westers en het was best even afkicken dat er geen foto's meer werden gemaakt en dat mannen ons niet meer kwijlend nakeken. Wat wel heel tof was, was dat er alleen maar oude gele taxi's reden. Beetje Cubaans...
We hebben erg ons best gedaan om eind van de dag onze oude kleding weg te geven, maar hebben niemand meer kunnen vinden.
Terugkijkend op India ben ik onwijs blij dat we dit land hebben bezocht. En ja, alle vooroordelen zijn waar; India is vies, mensen plassen en spugen waar ze willen, laten boeren en scheten terwijl je nog geen meter boven ze ligt, er is een hoop armoede, wegen zijn slecht, er lopen veel straathonden, er wordt gebedeld aan de auto en overal ligt koeienvlaai.
Ziek ben ik niet geweest. De 3 kilo die ik meenam aan diaree remmers, zitten nog allemaal in mijn tas. Of dat aan de geweldige Indiase keuken ligt of aan mijn eigen kookkunsten, dat maakt me wel een beetje onzeker...
Maar India is ook het meest authentieke land waar ik ooit ben geweest. Vrouwen lopen in traditionele kleding, inclusief crop top die ook door de 'maatjes meer' worden gedragen, waarbij ze hele oerwouden op hun hoofd meesjouwen. Mannen lopen met een soort rok/zelf gefabriceerde drollenvanger met een stip op kun kop en hebben totaal niet het gevoel dat ze voor lul lopen. Het kastensysteem dat door iedereen wordt geaccepteerd, maar waar ik nog wel eens moeite mee had. Zo lag er voor de bioscoop een man op de grond in de hete zon, naar mijn idee half dood te gaan, en iedereen loopt er gewoon langs zonder iets te doen.
Maar eerlijk is eerlijk. Ik ben blij als ik straks lekker in mijn korte broek kan lopen en deze pyjama broeken ver onder in mijn backpack kan stoppen. Voor mij was 3 weken zweet langs je benen, het ontwijken van de koeienvlaaien en het eeuwige getoeter om niks, lang genoeg. Ik kijk uit naar morgen, als ik heerlijk aan het zwembad lig te bakken en alle indrukken van India eens goed kan verwerken.
Maar natuurlijk hebben wij de afgelopen dagen niet stilgezeten.
Vanuit Jaisalmer, mijn eerste en laatste blog, zijn we richting Bikaner gereden. Sufste stad van de hele reis. Een stad met natuurlijk een ford, waar we geen zin in hadden. Beetje sightseeing vanuit een tuktuk vonden wij prima en we lieten ons na anderhalf uur toeren weer lekker bij t hotel afzetten.
Vanuit Bikaner hadden we een tochtje van 12 uur voor de boeg, richting Delhi. Na een beetje tukken, hadden wij energie voor 100 en hebben de Indiase cd van onze chauffeur uit volle borst meegezongen. Heerlijke muziek, vooral als je elk nummer al 37 keer gehoord hebt! Waarschijnlijk binnenkort te bewonderen op youtube, nu onze Harry het filmpje naar zijn hele familie heeft gestuurd.
Laatste dag van Jami hebben we Delhi bekeken en ons oren schoon laten maken... Ja, klinkt heel goor en dit was t ook wel een beetje! Jami werd benaderd door een man die oren schoonmaakt. Na het lezen van z'n boekje, wat ze hier allemaal bijhouden vol verhalen van toeristen, was ik toch wel erg nieuwsgierig geworden. Ook Lisette was overtuigd. Zaten we dan, op straat, met een man die met een soort naald in mijn oren zat. Wat schaamde ik m'n ogen uit m'n kop toen ik zag wat er allemaal uit mijn oren kwam. Smerig!
's Avonds afscheid genomen van Jami, helaas...
En toen waren er nog maar twee. Omdat we om 12:00 uur uit moesten checken en we pas om 20:00 de nachttrein hadden, besloten we om naar de bios te gaan. Je kan toch niet in India zijn geweest zonder een heerlijk foute Bollywood film te zien. Nou, fout was die zeker. Gelukkig vond de rest van de zaal hem heel leuk, en konden wij hem wat leuker maken door het Hindi naar eigen invulling te vertalen.
Met de nachttrein naar Khajaharo. Prima te doen op een slaapbankje waar alleen je enkels uitstaken. Ja, zelfs bij mij! Khajaharo, een heel lief dorpje wat bekend staat om de kamasutra tempels. Ook hebben we hier ons eerste pakketje naar huis gestuurd. Wat een gedoe was dit. Eerst je spullen in een doos en dan in een doek naaien. Dan kom je aan bij een postkantoor die nog nooit van Nederland hebben gehoord. Ik hoop heel heel heel erg dat dit pakket aankomt!
's Middags een paar uur aan het smerige groene zwembad van een ander hotel gelegen. Zo vies dat je in Nederland je grote teen er nog niet in zou doen, maar waar wij maar al te graag ons vieze bezwete lichaam in dompelden.
Toen treinen naar Varanasi. Toch wel de stad waar ik deze reis het meest naar uit heb gekeken. Met een tuk tuk bij een guesthouse afgezet waar we voor maar 4,80 een kamer hadden. Hier stond wel tegenover dat de wc niet doortrok en je gemiddeld 20 keer je emmertje water moest vullen voordat je drol volledig verdwenen was.
Helaas was hetgeen waar ik zo naar uit had gekeken, een beetje een domper. Omdat we in het regenseizoen zitten, staat het water van de Ganges te hoog waardoor er een hoop ghats onder water liggen. Ook was het niet mogelijk om met een bootje over het water te gaan en hebben we dus geen hele vreemde badgasten gezien.
Beetje door de staten gelopen en bij de te bereiken ghats gekeken. Plotseling uitgekomen bij de ghat waar mensen worden gecremeerd. Staan ze een beetje op de romp in te slaan...iets wat volgens de uitleg van een meneer zo'n 5 uur duurt.
Een ander mooi feitje was dat zwangere vrouwen, kinderen, mensen met een lichamelijke beperking en heiligen niet gecremeerd worden. Zij worden in het midden van de Ganges gewoon met een zwaar gewicht in het water gegooid. En toch zijn er nog mensen die dit water drinken...blegh!
De volgende dag nog in Varanasi rondgekeken en eind van de middag in de trein richting Calcutta. In de trein tussen de mannen waarvan sommigen er al nachten lagen en enkele die nog nooit een blanke hadden gezien. In het begin een beetje naar, maar zodra wij een potje gingen kaarten was het ijs gebroken. De mannen, die geen woord Engels spraken, met handen en voeten een paar regels van pesten uitgelegd. Waarbij wij thee en pasteitjes van hun kregen. Best gezellig uiteindelijk.
Calcutta was een heel ander India dan dat we gewend waren. Erg westers en het was best even afkicken dat er geen foto's meer werden gemaakt en dat mannen ons niet meer kwijlend nakeken. Wat wel heel tof was, was dat er alleen maar oude gele taxi's reden. Beetje Cubaans...
We hebben erg ons best gedaan om eind van de dag onze oude kleding weg te geven, maar hebben niemand meer kunnen vinden.
Terugkijkend op India ben ik onwijs blij dat we dit land hebben bezocht. En ja, alle vooroordelen zijn waar; India is vies, mensen plassen en spugen waar ze willen, laten boeren en scheten terwijl je nog geen meter boven ze ligt, er is een hoop armoede, wegen zijn slecht, er lopen veel straathonden, er wordt gebedeld aan de auto en overal ligt koeienvlaai.
Ziek ben ik niet geweest. De 3 kilo die ik meenam aan diaree remmers, zitten nog allemaal in mijn tas. Of dat aan de geweldige Indiase keuken ligt of aan mijn eigen kookkunsten, dat maakt me wel een beetje onzeker...
Maar India is ook het meest authentieke land waar ik ooit ben geweest. Vrouwen lopen in traditionele kleding, inclusief crop top die ook door de 'maatjes meer' worden gedragen, waarbij ze hele oerwouden op hun hoofd meesjouwen. Mannen lopen met een soort rok/zelf gefabriceerde drollenvanger met een stip op kun kop en hebben totaal niet het gevoel dat ze voor lul lopen. Het kastensysteem dat door iedereen wordt geaccepteerd, maar waar ik nog wel eens moeite mee had. Zo lag er voor de bioscoop een man op de grond in de hete zon, naar mijn idee half dood te gaan, en iedereen loopt er gewoon langs zonder iets te doen.
Maar eerlijk is eerlijk. Ik ben blij als ik straks lekker in mijn korte broek kan lopen en deze pyjama broeken ver onder in mijn backpack kan stoppen. Voor mij was 3 weken zweet langs je benen, het ontwijken van de koeienvlaaien en het eeuwige getoeter om niks, lang genoeg. Ik kijk uit naar morgen, als ik heerlijk aan het zwembad lig te bakken en alle indrukken van India eens goed kan verwerken.
-
24 Augustus 2014 - 16:50
Jami:
Wat een heerlijk verslag meiden!!
Geniet van de komende tijd!!
xxx -
24 Augustus 2014 - 17:46
Pico:
zo, in india zit het er weer op meiden,ik heb genoten van jullie belevingen, op naar the garden of eden, Thailand ! Lekker genieten ,bijtanken en elke dag een bad,ha,ha. 't is idd. een mooie gelegenheid om de indiase indrukken nog eens terug te halen. Genietze ! -
24 Augustus 2014 - 20:51
Erna:
Hoi meissie
Nooit geweten dat je zulke schrijftalenten hebt, word steeds trotser op je. Nog maar 19 weken......
Kusjes. -
24 Augustus 2014 - 22:29
Aad En Erna:
Hoi meiden,
Geweldig leuk om je verslagen te lezen. Zijn we er toch een beetje bij!
Let goed op jullie zelf en geniet lekker.
Dinsdag vertrekken wij weer vanuit Hongarije. Helaas.
Dikke knuf. -
25 Augustus 2014 - 08:42
Monique:
Super leuk om te lezen schat!! Kijk al uit naar jullie volgende belevenissen en dus verslag!!! X -
25 Augustus 2014 - 09:50
Marjan:
Nou je ziet het.... de link werkt. Wat fijn dat ik zo mee mag reizen. Geniet maar lekker aan het zwembad. Ik gedachten geniet ik lekker mee. -
26 Augustus 2014 - 08:59
Gerhard:
Zo dames, dat is leuk om allemaal te lezen. Echt een andere wereld zo te zien en te lezen. Hoop dat jullie genoeg indrukken kunnen "opslaan". Ben benieuwd wat jullie allemaal nog meer gaan beleven, geniet er van ( hoewel , dat doen jullie al zo te lezen) en let op elkaar. Liefs Gerhard -
28 Augustus 2014 - 21:11
Johan:
Heerlijk verhaal schaterlachend voor gelezen voor cora.
Leuk dat jullie dit allemaal mee maken.
Kijk uit naar jullie volgende avonturen veel plezier en pas op.
Gr de postjes.
-
12 September 2014 - 22:28
Nina:
hoi
wat een mooie verhalen. ben benieuwd naar je verdere reis. India nooit gezien dus allemaal heel indrukwekkend om te lezen.
ik blijf je volgen
geniet ervan!!!
Nina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
