Vietnamese loempia's op de Blaak smaken beter!

15 September mochten we dan eindelijk Vietnam binnen. Met de lokale bus, dat zijn immers de goedkoopste. Tussen de Cambodjanen en Vietnamezen, met het pondje over de Mekong en de grensovergang deden we natuurlijk weer lopend. Heerlijk dat je eigenlijk steeds niet weet hoe of wat. Gaan er mensen uit, doen wij dat ook maar. Gaan ze eten, volgen we het voorbeeld. Al met al viel ook deze reis weer reuze mee.
Op het eindpunt werden we verzocht de bus te verlaten...tenminste we volgden onze medepassagiers. Wij, Lisette, een meisje uit Singapore en ik, werden overgeladen in een minibusje en naar het ' toeristendeel' gebracht.
Na wat afdingen, kregen we een kamer voor 8 dollar. Wel heerlijk met warme douche, airco en Asia got talent op de televisie.

De eerste dag hebben we in Ho Chi Minh ons eigen tourtje uitgezet. De dag begonnen met Vietnamese thee, smaakt naar popcorn maar prima te doen voor 24 cent.
Daarna zijn we te voet, tot verbazing van alle fiets- en scootermannetjes, ons rondje gaan lopen. Begonnen bij de Bin Tay Market. Groot, toeristisch en overdekt. Gelukkig net optijd binnen voor een hoosbui. Vervelend was dat ze je hier letterlijk de winkel intrekken. Toch weerhield ons dat niet om beide een paar New Balance te kopen.
Na de regenbui richting Notre Dame cathedral, Central Post office, Reunification Palace en uiteindelijk het War Crime museum. Hier vooral foto's van mensen die iets hebben overgehouden aan de chemische stoffen die de Amerikanen gebruikten tijdens de oorlog. Heel naar om te zien en ik schaamme toch wel dat ik zo weinig (eigenlijk niks) van deze oorlog afwist. 's Avond maar gelijk gaan googlen.
's Avonds wat gekletst met wat Aussies die wat ons betreft wel een beetje erg popie jopie deden. Pluspuntje was wel dan Dean, from Sydney,mij 22 schatte. Ik heb hem en mezelf heerlijk in die waan gelaten.

Dag daarna hadden we een tourtje richting de Cu Chi tunnels.Deze werden gebruikt door de Vietcong tijdens de oorlog. Onderweg nog even gestopt bij een fabriek waar mensen werken die allemaal een beperking hebben overgehouden aan de chemische stoffen uit de oorlog. De een wat meer dan de ander, maar ze hadden allemaal een werkje wat ze konden uitvoeren. Beetje zoals het passend onderwijs eruit gaat zien? Voelde voor mij wel een beetje gek om daar dan te gaan kijken en natuurlijk was het doel dat we hier uiteindelijk een souvenier zouden kopen, wat we natuurlijk niet hebben gedaan. Sorry, we leven op een budget!
Tunnels waren bizar om te zien. Zo krap, en dan zijn ze al vergroot voor de westerlingen. Tunnels vallen ook totaal niet op en over alles was nagedacht. Mensen hebben hier in geleefd en zelfs kinderen gebaard! Slimme Vietnamezen.

De dag daarna vroeg uit de veren. Om 7:45 werden we opgehaald voor een tweedaagse toer over de Mekong. Omdat we geen geld wilden weggooien, moesten we uitchecken uit het hotel en onze backpack meenemen. Dit betekende benen in mijn nek, aangezien de backpack op de grond stond. Gelukkig was dit van korte duur, want na een poosje moesten we wisselen van bus. Hier konden de tassen gelukkig wel in het bagageruim.
Na ongeveer een uur rijden, kwamen we aan bij een pagoda met drie gigantische boeddha's. Staande boeddha, zittende boeddha en liggende boeddha. Fotokwartiertje en weer door. 10 minuutjes gereden en toen de boot op.
Na een klein kwartiertje varen mochten we er al weer af. Hier gingen we bijen kijken en thee met honing proeven...Echt een hele ervaring aangezien ik nog nooit in mijn leven een bij heb gezien laatstaan honing geproefd. Vooral toen ik voor m'n eerste slok thee al 3 bijen in mijn glas had, was ik er wel weer klaar mee. Volgende onderdeel graag!
Bij de volgende stop, we hadden wel 2 minuten gevaren, konden we zien hoe kokossnoepjes worden gemaakt en mochten we deze proeven. Ook hier was ik niet echt van onder de indruk. Wat meer mijn aandacht trok was de kokoswijn (proeft als schnaps) en slangenwijn (blegh!), gelukkig mochten we deze ook proeven! Dit maakte een hoop goed.
Later nog een stop om fruit te eten, waarbij er weer een handvol dorpsbewoners waren opgetrommeld om een liedje voor ons te zingen, geweldig!
Toen op een kleinere boot gestapt. Met z'n viertjes in een roeibootje met allemaal een Vietnamees hoedje op ons kop. Mannetje achter en vrouwtje voor ploeteren om ons vooruit te roeien. Omgeving was erg mooi, maar door het flink aantal bootjes en toeristen had ik het idee dat ik in een bootje in Plaswijck zat. Toen zijn we gaan lunchen bij een krokodillenfarm, helaas bestond de lunch niet uit krokodil, dit zou ik nog wel eens willen proeven.
Na de lunch gingen we terug naar het vaste land waar de groep in twee"en werd gesplitst. De meeste mensen hadden een dagtripje. Wij hadden de mazzel dat we overbleven met 8 Aussies, met daarvan 5 kinderen! Koptelefoon op en ogen dicht.
Na twee en half uur zijn we afgezet bij een hotel. Hier wat gegeten en vroeg naar bed.
De volgende ochtend vertrokken we al om half 7. Na het ontbijt zijn we naar de rivier gelopen en hier direct op de boot gestapt. Na een uurtje varen kwamen we aan bij een floating market. Erg leuk en zo anders dan ik ooit had gezien in Thailand. Niet zo toeristisch en de producten die ze aanbieden was vooral groente en fruit. Dit hangen ze dan aan een stok aan de boot, zodat je kan zien wat welke boot verkoopt.
Na de floating market weer even aan land om te zien, en zelf te proberen, hoe noodles worden gemaakt.
Na nog een stukje varen kon je kiezen of je wilde gaan fietsen of bbqen, het was toen pas 10 uur 's ochtends! Wij kozen daarom voor het fietsen. Erg mooie tocht van ongeveer een uur. Toen we bijna terug waren, hadden we het geluk dat we onze gids niet meer zagen en waren wij in de veronderstelling dat hij gewoon voor ons fietste. Uiteindelijk werden we na flink wat kilometers ingehaald door een jongen die ons teruglootste. Hier troffen we onze gids aan die al de nodige happy ' water', kikker, raten slang achter zijn kiezen had. Hij snapte niet dat we verkeerd konden fietsen. NEE WIJ OOK NIET BESTE MAN! Ik heb wel een stukje kikker geprobeerd. Smaakt een beetje als kip, alleen het idee dat je kikker eet is het vies.
Rond 12:30 weer op de boot terug en na ongeveer een uur overgestapt in een busje. Terug naar Ho Chi Minh!

Na nog een nachtje in Saigon (Ho Chi Minh), zijn we 's ochtends vroeg opgehaald en naar Mui Ne gereden. Super relaxte bussen waar je eigenlijk meer ligt dan zit.
In Mui Ne naar drie hostels gelopen waar de prijs helaas niet meer overeen kwam met de Lonely Planet. Gelukkig werden we gered door een mannetje die op de scooter aan kwam rijden en ons een kamer voor 8 dollar aanbood, Yess dat is ons budget! Met backpack en al bij meneer achterop. Gelukkig is Mui Ne niet grooter dan een straat van 600 meter en waren we er dus zo. 's Middags heerlijk op ons privestrand, waar is iedereen?, gelegen zonder dat er mensen naar je toe kwamen om armbandjes, zonnebrillen, massages, boottripjes, etc. aan te bieden. Heerlijk.
Na 1,5 dag strandhangen, zijn we ook hier maar een tourtje gaan maken.
Met de jeep naar een prachtig riviertje en zandduinen. Was wel oke, maar als je een paar weken eerder nog in de woestijn sliep, was dit geen Wowfactor.
Na nog een ochtendje aan het strand, zijn we 's middags vertrokken richting Nha Trang.

Na een uur of 5, aangekomen in de Costa Brava van Vietnam. Natuurlijk stonden er alweer genoeg mannetjes te trappelen om ons naar een hotel te brengen. Wij hadden een hotel uitgezocht in de Lonely Planet waar we naartoe gebracht wilden worden. Natuurlijk wilden zij dit met liefde doen, maar daar aangekomen bestond het hotel ineens niet meer. Hotel had naam gewisseld en was nu 30 dollar per nacht, YEAH right! Toen ons toch maar bij ' hun' hotel voor 10 dollar laten brengen, al was het maar voor 1 nacht.
's Avonds wat gaan eten. Het is hier duur! Gelukkig nog wel voor een redelijke prijs kunnen eten. Ook werden we door iedereen in het Russisch aangesproken en was het bijna vreemd als we in het Engels uitlegden dat wij GEEN RUS zijn.
Drie dagen helemaal niks gedaan. Ontbijten, strand hangen, lunchen, strandhangen, douchen, dineren en slapen.
Het plan was eigenlijk ook hier om nog een eilandtourtje te doen, maar het idee van zuipende Russen en ik met zeeziekte op een bootje, daar paste ik even voor.

Vanuit Nha Trang namen we de nachtbus naar Hoi An. Heerlijk gelegen aangezien we het achterste deel, 5 stoelen naast elkaar, in beslag hadden genomen.

Hoi An staat bekend om de plaats waar je voor een prikkie kleding kan laten maken. Wij hadden dus wat gegoogled en waren, net zoals iedereen hier, van plan een jas te laten bouwen.
In eerste instantie werden we door het vrouwtje van ons hotel aangeraden om naar Kimmy (een bekende en blijkbaar goede tailor) te gaan. De rest had slechte kwaliteit.
Toen we richting het centrum liepen zagen we inderdaad de vele verschillende kleermakers zitten en ook Kimmy was snel gevonden. Daar even op de computer naar het aanbod gekeken en uiteindelijk gevraagd hoeduur een colbertje is. 75 dollar! Daar koop ik er thuis ook wel een voor. Kimmy mag dan wel goede kwaliteit hebben, maar dit vond ik te duur.
Uiteindelijk hebben we een een ander zaakje gevonden en hier op goed vertrouwen onze twee jassen, die ze gewoon namaken van een plaatje die je op internet aanwijst, laten maken. De dag daarna konden we ze ophalen.

's Avonds opnieuw richting het centrum gelopen. Wat is het hier leuk! Super schattig en authentiek dorpje, op alle toeristen na! Wordt verlicht door lampionen, waxinelichtjes op het water, voedselstalletjes inclusief ratten en natuurlijk de nighmarket. Ik denk wel het leukste plaatsje in Vietnam tot nu toe.

Ondanks dat het dorp heel lief, schattig en geweldig is om de kleding, is er verder weinig te doen. We besloten daarom om op dag twee een fiets te huren en naar het strand te gaan.
De weg naar het strand is een rechte weg en ook hier weer zie je links en rechts toeristen met hetzelfde idee.
Onderweg een paar keer gestopt om foto's te maken, waarbij Lisette haar fototoestel en tasje aan een klem vast had gemaakt in haar mandje aan het stuur.
Terwijl ik voor fietste, hoorde ik achter mij Lisette gillen. Ik keek achterom en zag haar stuntelen met haar fiets en dacht dat ze misschien was geduwd. Pas toen ik stopte, besefte ik dat ze riep dat die vriendelijke meneer op de scooter haar tas had gepakt! Wij op de fiets, hij op de scooter; Dag tas! Fototoestel, pasjes, telefoon, hotelkamersleutel, bustickets....alles weg! Na nog enkele meters gefietst te hebben, natuurlijk in huilen uitgebarsten en ergens gaan zitten. Locals schoten al snel te hulp en met handen en voeten uitgelegd wat er aan de hand was. Politie werd gebeld. Een meneer op de scooter, of hij de agent was of gewoon een aardige man was niet duidelijk, gebaarde dat we hem moesten volgen. Daar naar een ruimte, politiebureau?, gebracht waar drie mannetjes zaten die natuurlijk ook geen Engels spraken.
Ik ben op de fiets naar het hotel gegaan en heb daar gevraagd of er iemand mee kon om te tolken.
Toen we terug kwamen had Lisette een wit A4 blaadje gekregen waar ze haar verhaal in het Engels op moest schrijven. Onze tolk schreef dit verhaal in het Vietnamees op haar A4yje en de agent schreef het weer van haar over op een ' aangifteformulier', twee keer...blijkbaar geen kopieerapparaat.
Ze gingen vandaag onderzoek doen. Geeni dee naar wat, aangezien onze beschrijving niet verder kwam dan: volgens mij een rode scooter, man half lang haar en licht blauwe blouse, toch?
Morgen moeten we naar een ander bureau om het aangifteformulier op te halen en om te horen of het onderzoek wat heeft opgeleverd. Hier wisten wij het antwoord allang op.
Omdat het ondertussen al eind van de middag was, had het geen zin meer terug te gaan naar het strand en zijn we naar onze jassen gaan kijken. Voor Lisette de tweede domper, want haar jas leek totaal niet. Van mij was wel aardig gelukt, dus ik heb als ik terug ben een winterjas voor 45 dollar. Omdat ik toch wel echt graag een colbertje wilden en we nu toch een extra dag moesten blijven voor de politie, heb ik ook nog maar een colbertje uitgekozen op internet. Deze is 30 dollar, dat is een betere prijs.
's Avonds lekker aan het water tussen de ratten gegeten en nog wat rondgelopen.

De volgende ochtend weer een fiets gehuurd en richting het politiebureau. Een ander bureau dan gister en volgens onze hotelvriendin zouden ze hier wel Engels spreken.
Er was een meisje wat nu inderdaad wat meer Engels sprak dan de mannen gister, maar nadat ze op de cursus No is nee/ Hello is hallo/ Okay is oke had geleerd, is ze denk ik gestopt.
Weer met handen en voeten uitgelegd wat we kwamen doen en uiteindelijk hulplijn hotel gebeld om te tolken. Lisette kreeg als aangifteformulier het in Engels geschreven blaadje mee met een stempel. Hopelijk is dit genoeg voor de verzekering.
Daarna colbertje gaan checken, leuk! En er nog maar 3 bij besteld (1 voor mij en 2 voor Lisette).
Toen poging twee; op de fiets naar het strand. Alleen zonnebrand, een fles water en een handdoek meegenomen. Hier hadden de Vietnamese dieven blijkbaar minder oog mee waardoor we weer met een handdoek en zonnebrand terug kwamen bij het hotel. Het water was intussen opgedronken.

's Avonds de colbertjes opgehaald en een pakket naar huis gezonden. Dit ging een stuk makkelijker dan in India. Hotel belde een mannetje die met een weegschaal en grote doos aankwam. Ons pakket woog ruim 11 kilo! Over 3 maanden hoop ik het thuis aan te treffen.

Ondertussen hebben we alweer veel meer beleefd, maar dit is al heel veel! ik zal het jullie niet aandoen om de laatste belevenissen ook nog in deze blog te plaatsen.

Ook moeten we nu eten gaan zoeken, want over ruim een uur worden we opgehaald door de bus richting Sapa!
Dit is onze laatste stop in Vietnam, vrijdag vliegen we naar Laos of Thailand.

Donderdag zal ik de laatste avonturen van Vietnam op papier zetten.

Heel veel liefs!