Bucketlist

Lieve allemaal!
Super leuk om jullie reacties op mijn blogs te lezen! Af en toe duurt het plaatsen wat langer en moet ik mezelf dwingen om wat te schrijven, maar mijn dagen gaan ook zo snel!

Alweer ruim een maand geleden dat ik in Nederland was. Het gezicht van m'n ouders was onbetaalbaar en ook de verwaarlozing van m'n lievelingsconsumptie heb ik in korte tijd goed gemaakt. Na een hectisch maar zeer geslaagd weekend, ben ik dinsdag weer op het vliegtuig gestapt. Heerlijke reis naar Abu Dhabi waarbij ik ik vier stoelen voor mezelf had en de lekkerste muffin ever kreeg. Vervolgens 3 uur wachten om de reis naar Kuala Lumpur voort te zetten. Nadat ik was geland, heb ik de trein en monorail naar het hostel gepakt, waar Lisette op mij zat te wachten. Omdat het ondertussen al 1 uur 's nachts was, zijn we na wat bijkletsen ons bedje ingedoken. Fijn als je op een slaapzaal ligt met een Italiaan die de hele buurt wakker snurkt. Om half 5 nog klaarwakker! Hallo jetlag!
De dagen daarna zijn we in Kuala Lumpur gebleven. Beetje gewinkeld, naar de bios geweest, door Chinatown gelopen en voor een prikkie lopende-band-sushi gegeten.

Zaterdag, na een uurtje geslapen te hebben...nog steeds die jetlag, vroeg uit de veren. Met de monorail en bus richting het vliegveld om daar het vliegtuig te pakken naar Cebu, Filipijnen. Een vlucht van 3,5 uur, waarvan ik er 3 uur heb geslapen!
Met de taxi naar een hotel gebracht die we van te voren al hadden geboekt. Super grote kamer met een dik dekbed! Omdat de stad veelste ver weg was en het volgens de receptioniste al te gevaarlijk was voor ons om alleen al een fles water te gaan halen buiten (wat we natuurlijk wel gewoon hebben gedaan...India hebben we ook overleefd), hebben we airco hoog aangezet en hebben we de hele middag in bed films liggen kijken. Alleen rond etenstijd zijn we even naar het restaurant gelopen om te eten, dachten we. Jammer genoeg had het restaurant geen eten in huis, maar was de ober zo vriendelijk om de pizzacoureur te bellen. Dus ook onze pizza's hebben we lekker in bed naar binnen gewerkt.
De dag daarna zijn we, na een ontbijt wat bestond uit garlic rice, toch maar verhuisd naar een hotel dat wat meer in de stad lag.
Die middag wat door de stad geslenterd en wat lokale marktjes bezocht waar we werden aangestaard alsof we ons weer in India begaven. Omdat Cebu city niet echt veel te bieden heeft, hebben we na lang zoeken ferry tickets gekocht en vertrekken we morgen naar Bohol.
's Nachts werden we wakker van geschreeuw en harde knallen op de gang. Omdat dit er wel erg op leek alsof een vriendelijke meneer zijn vrouw een lesje leerde, hebben we na 20 minuten de receptie gebeld om te vragen of iemand even kon gaan kijken. Vervolgens hebben we zelf nog een uur wakker gelegen, onze deur op slot gedaan en met het licht uit naar de wc gegaan, omdat we bang waren dat de receptie misschien had gezegd dat wij hadden geklaagd.

Om kwart over 7 zaten we in de taxi. Natuurlijk was meneer de taxichauffeur vergeten de meter aan te zetten. Toen ik er na 100 meter naar vroeg, kon die dat echt niet meer doen, te laat. Uiteindelijk hebben we hem bij de haven 100 pesos (2 euro) gegeven en zijn we naar binnen gelopen. Nadat de tassen door de scan waren gegaan en we op een blaadje onze stoelen mochten aanwijzen, mochten we nog een uur wachten op de ferry.
Gelukkig duurde de tocht maar 2 uurtjes. Met een trycicle, een overdekte motor met een 1,5 persoons zitje ernaast, zijn we naar een guesthouse gebracht.
Die middag en de dag daarna hebben we lekker op het strand gelegen, tussen de zeesterren gezwommen en rum cola van 50 cent per glas gedronken.
Voor de dag daarna hadden we een snorkeltochtje geboekt. 's Ochtends om kwart voor 6 werden we opgehaald en half slapend zaten we om kwart over 6 in de boot, samen met een Filipijnse toerist uit Manilla. Na een half uur spotten we dolfijnen rond de boot en om 7 uur stonden we op het eiland waar we moesten gaan snorkelen. Serieus?! Mijn idee was om eerst nog wat uurtjes bij te komen op het strand, helaas! Met een bootje waar we 4 euro per persoon voor moesten betalen, werden we 20 meter van het strand gedropt. Een stukje wat ik ook wel had kunnen zwemmen, maar wat niet mocht want dan zou ik het koraal (rotsen!) beschadigen.
Snorkelen was erg mooi, maar het was een beetje vreemd dat de visjes werden gevoerd terwijl dit toch beschermd gebied was?! Grote onzin en geldklopperij. Na het snorkelen naar een ander eilandje waar het water vol lag met zeewier en je dus niet heel lekker kon relaxen. Puntje bij paaltje stonden we om half 12 met een katterig gevoel alweer op Bohol.
's Middags nog wat geslapen op het strand. Beide waren we niet zo fit dus we zijn vroeg gaan eten en hebben die avond lekker in bed een filmpje gekeken.
Laatste dag op Bohol zijn we op de scooter gesprongen om naar de chocolat hills te rijden. Een tochtje van 86 kilometer! Volgens de locals was het heel makkelijk, maar natuurlijk kregen wij het voor elkaar om 2 keer fout te rijden. Toen we de tweede keer de weg vroegen, bood een man aan dat hij ons wel wilde gidsen. Na wat onderhandeld te hebben over de prijs, volgden we de beste man. En inderdaad, als we op de vorige kruising gewoon naar rechts waren gegaan i.p.v. naar links, was het erg makkelijk te vinden.
Onderweg gestopt om tarsiers te spotten. Dit is een soort kruising tussen een aap en e.t. Grote ogen, kleine klauwtjes met lange vingers en zo klein dat ze makkelijk in je handpalm passen.
Uiteindelijk doorgereden naar de chocolat hills. Het eerste stuk met de scooter de berg op en daarna nog een flink stuk de trap op. Bovenaan een uitzicht over een gebied van in totaal 50 vierkante kilometer met kegelvormige heuvels. Volgens de locale mythe zijn de heuvels tranen van een reus die zijn geliefde verloor. Als het gras verdort zijn de heuvels chocolade bruin. Aangezien er nu niks verdort was, was er niks chocolade aan.
Op de terug weg nam onze gids zijn taak wel erg serieus en nam hij ons mee naar een bamboobrug en de oudste kerk die vorig jaar na de aardbeving grotendeels is ingestort.
Terug in de stad hebben we meneer betaald, een rondje door de stad gereden en toen nog een uur terug richting ons hostel. Aan het strand een hapje en drankje gedaan en beide 3 (375 ml) flesjes rum ingeslagen voor een euro per stuk. Toen vroeg naar bed, morgen om 5 uur gaat de wekker!

Vanochtend zouden we om half 6 worden opgehaald. Om kwart voor 6 verscheen meneer op 1 scooter , terwijl we duidelijk hadden gezegd dat we beide een grote backpack bij hadden. Gelukkig wilde een voorbijganger mij wel achterop nemen en bij het strand afzetten. Toen we bij het strand kwamen, moesten we nog snel wat geld pinnen. Toen we vervolgens op het strand kwamen, was onze boot al weg! Zaten we daar om 6 uur 's ochtends en niemand die je iets verteld. Uiteindelijk had onze man nog twee toeristen gevonden die met de boot naar Oslob (terug op het eiland Cebu) wilden, maar omdat er nu maar twee mensen waren, werd de boottocht duurder! Na flink onderhandelen hebben we nu ipv 12 euro, 14 euro betaald. De boottocht duurde ruim twee uur, maar met het zonnetje om m'n bol en een reispil viel ik natuurlijk weer heerlijk in slaap.
In Oslob gingen we naar met walvishaaien zwemmen, een van de redenen waardoor ik altijd al naar de Filipijnen wilde.
Eerst kregen we instructies dat je 4 meter bij de dieren vandaan moet blijven en je een boete krijgt als je ze aanraakt. Nadat we hadden gedoucht, stapten we de boot in. Vanaf het eerste moment dat we het water indoken, zagen we de gigantische beesten om ons heen zwemmen. Vier meter afstand houden was onmogelijk. Als je wegzwom voor de ene haai, zwom de andere alweer onder je door. Ook al hebben de dieren geen tanden en zijn ze vegetarisch, in het begin is het toch wel spannend om een dier van zo'n acht meter naast je te hebben zwemmen. Echt een geweldige ervaring die ik iedereen zou aanraden. Een van mijn hoogtepunten van de hele reis.
Weer aan land, zijn we na gedoucht en een broodje gegeten te hebben, op de lokale bus richting Cebu city gestapt. Een busrit die grotendeels lang de azuurblauwe zee reed. Onderweg kwamen er verkopers van van-alles-en-nog-wat de bus in en ook de nonnen nemen hier het openbaar vervoer. Na een uur of vier zijn we bij de bushalte in Cebu in de taxi gestapt en hebben we een betaalbaar (slapen op de Filipijnen is net wat duurder dan de rest van Azië) hotel op Mactan gezocht.
Nadat we een kakkerlak in bed hadden gedood en naar zijn familie hebben gezocht, zijn we buiten wat gaan eten. Aangezien het hier weer helemaal niet toeristisch is, kwamen we uit bij een vreetschuur waarbij het kiprestaurant in l'Estartit bij in het niks valt. De locals maar opgevolgd en met z'n tweeën een hele kip met rijst met onze handen opgegeten.
Omdat de tickets naar Palawan over 3 nachten goedkoper zijn, besluiten we nog wat dagen op Mactan Island te blijven. Lisette had een kamer gevonden bij een Nederlandse Aussie waar we voor een leuk bedrag konden verblijven.
Dag daarna dus met de taxi, die het zogenaamd niet kon vinden en flink wat extra rondjes reed, hier naartoe gebracht. Flinke kamer met een keuken en een ander half persoons slaapbank waar we samen lepeltje lepeltje mochten liggen.
's Middags zijn we in een jeepney, soort truck met twee achterin twee banken tegenover elkaar wat als openbaar vervoer wordt gebruikt, gestapt om wat te gaan eten. Hier in de omgeving opzoek gegaan naar een strand, maar alles is hier lelijk en betaald. Uiteindelijk het advies van de huisbaas opgevolgd en ons laten afzetten bij Tambuli beach. Ook hier moesten we betalen, maarja je moet toch wat. Ook dit strand was niet echt mooi, maar gelukkig zat hier een zwembad bij waar we heerlijk konden relaxen.
's Avonds even langs de 7 eleven (supermarktje) en hier noodles, spaghetti en pannenkoekenmix in te slaan. Nu we een keuken hebben, moeten we er ook maar gebruik van maken.
's Avonds heerlijk gekookt, lees water gekookt en bij de noodles gegooid, en films gekeken vanuit ons riante bed.
De dag daarna zijn we, nadat we pannenkoeken hadden gebakken als ontbijt, weer terug gegaan naar het zwembad. Omdat het zondag was, was het lekker druk met Filipinos die hun hele hebben en houwe mee hadden gezeuld en de middag vulden met het nemen van selfies en foto's van ons.
's Avonds hebben we heerlijk spaghetti bereid, lees water gekookt en bij de spaghetti gegooid, en 's avonds werden we uitgenodigd door de huisbaas voor een biertje op het dakterras. Hier wat gedronken en de jaloerse vriendin werd al snel de keuken ingestuurd om eten te bereiden. Uiteindelijk kregen ook wij te eten en aten we nogmaals (nu gelukkig wat lekkerder) spaghetti. Tijdens en na het eten bleef de Filipijnse er gelukkig bij zitten en was het hartstikke gezellig.

Maandagochtend namen we het vliegtuig naar Puerto Princessa, op het eiland Palawan. Die dag wat door de kleine stad gelopen en zonder dat we ernaar zochten, vonden we alle bezienswaardigheden.
Dag daarna hadden we een tour naar de underground river, wereldwondertje nummer zoveel! We deelden de bus en boot met 5 Braziliaanse gasten en besloten 's middags samen met hun een busje richting El Nido te nemen. Na een busrit van 5 uur, kwamen we aan in El Nido. Gelukkig hadden we snel een kamer gevonden.
El Nido is erg toeristisch en er waren vele duurdere restaurantjes. Gelukkig hebben we al wat ervaring en vonden we ook hier weer een vreetschuurtje waar we, ondanks de muis die over het richeltje van de muur liep, die dagen vaak hebben gegeten.
Dag daarna lekker aan het strand gelegen en 's avonds met de Brazilianen wat gegeten. Daarna fles rum gekocht en op het strand zitten kletsen.
De planning was om de dag daarna naar een ander strand te gaan maar helaas kwam het met bakken uit de hemel. Beetje gelezen en door het dorpje gewandeld. 's Avonds viel ook nog eens de elektriciteit uit en was het in het hele dorp pikdonker. Romantisch met een kaartje aan een boek gelezen op de iPad en toen die ook leeg was maar gaan slapen. Omdat de stroom de dag daarna nog steeds uit was, onze Ipads leeg waren en het nog steeds regende, een beetje gerelaxed. Toen het 's middags droog was, hebben we onder het mom van 'gaat de tijd lekker snel', een fles rum gehaald en op t strand zitten kletsen. Uiteindelijk een super leuke dag gehad waarbij we na twee flessen rum eerst in een toeristencafe en vervolgens in de plaatselijke discotheek terecht kwamen. Door een meisje werden we de dansvloer opgetrokken en heeft ons zelfvertrouwen een flinke boost gekregen. "Dance, dance, you are sexy" werd er meerdere malen in mijn oor geschreeuwd. Omdat de ogen van zowel de geile mannen als de minder blije vrouwen in onze rug branden, hadden we het hier na een poosje wel gehad en zijn we lekker naar bed gegaan.
Gelukkig was het de dag daarna wel lekker weer en konden we genieten op een prachtig strand enkele kilometers van ons dorp.
Helaas gingen we de dag daarna alweer weg en konden we geen duik- of snorkeltochtje meer doen. Een goede reden om hier zeker nog eens naar terug te gaan!
Met de bus terug naar Puerto Princessa, hier met een groepje backpackers uit het hostel gegeten op Baywalk.
Dag daarna vlogen we naar Manilla. Een vlucht van ruim een uur. Nadat we ons hadden laten afzetten bij een hostel, zijn we even de stad ingegaan.
Ondanks dat Manilla de hoofdstad is, is hier weinig te doen. We hebben even door het oude gedeelte van de stad gelopen en ons naar de grootste shopping mall van heel Azië Laten brengen. Omdat onze vlucht vanuit Manilla terug gaat naar Kuala Lumpur, was het wel leuk om deze stad even te bekijken, maar het is absoluut geen mustsee! Heel anders dan de rest van de Filipijnen.
Na twee en halve week, veelte kort maar je moet een retourticket laten zien als je het land binnenkomt, zat onze reis naar de Filipijnen er alweer op en pakten we het vliegtuig terug naar Kuala Lumpur.
Het doel in Kuala Lumpur was: zoveel mogelijk shoppen! Nou dit is gelukt! Nadeeltje was dat we maar 15 kilo mee mochten nemen op onze vlucht naar Indonesië, waardoor ik in het vliegtuig zat met een tuinbroek, dikke trui en een paar dr. Martens.

En nu zit ik in mijn lievelingsland en laatste bestemming van mijn reis: Indonesië! Komende weken nog even keihard genieten, want over een paar weken vlieg ik alweer naar huis! Maar eerst nog maar even kerst en oud en nieuw vieren met mijn voetjes in het zand!

Dikke kus!